Een nieuwe camera.

Voor mijn reportagewerk werk ik met Canon en wel met de 5D. De eerste generatie. Deze beviel prima en ik had niet echt behoefte om over te schakelen naar de 5D mark II. Natuurlijk houd ik de ontwikkelingen wel in de gaten. De geluiden over de nieuwe 5D mark III waren veelbelovend. Dus het begon wel een beetje te kriebelen. Nu had ik een paar weken geleden trouwreportage en het scherpstellen via AF op de slaapkamer van de bruid lukte niet meer. Dit moest handmatig. Mopper de mopper. Ook op het stadhuis liedt de AF me paar keer in de steek. De maandag daarop was het Frits Release. De feestelijke lancering van de Eindhovense stadsglossy Frits. Collega Freekje Groenemans vertelde daar enthousiast dat ze de Canon 5D mark III had gekocht. Wat een fantastische camera dat was. Snel snel snel en met ongelofelijk veel nieuwe features. Het zaadje was gepland. Er moest een nieuwe camera komen. Er was de begeerte en er was de aanleiding. Nog een paar dagen wikken en wegen maar de vrijdag daarop de knoop door gehakt. En als het besluit dan genomen is dan moet het ook zo snel mogelijk. Dus even surfen, even bellen, even in de auto en hup naar Uden. Dan natuurlijk ook de nieuwe flitser en een grip. (Want de oude past natuurlijk niet). Flitser wel op voorraad, grip is nog niet leverbaar. Met een lege portemonnee en een volle tas terug naar huis. Thuis gekomen moet eerst de batterij geladen worden. (Ook een ander formaat dan van de oude D5.) Maar een paar uur later kan de camera aan. Eerst maar eens even in het menu kijken. EVEN. Het menu houdt niet op. Dus eerst maar de instellingen die hetzelfde zijn ingesteld. Kleurruimte Adobe 1998. Geen kijktijd. Datum en tijd instellen. enz. Voor de rest van het menu moest de manual gehanteerd worden. Een weekend lezen en spelen. De highlights voor mij. De grote variatie in AF gebieden. (en de snelheid van scherpstellen daarmee). Het flitsen op maar vooral off camera. Het op de camera kunnen instellen en van meerdere flitsers. Inmiddels zijn we bijna twee weken verder. Ja snel, ja nauwkeurig, en een mooie en zeer acceptabele ruis tot 12500 ISO, (tot 3200 ziet het er echt heel goed uit) maar ook een beetje wennen. Een net iets ander (door)drukpunt van de ontspanknop. Dus soms een opname als dat niet de bedoeling was en dan fiets de scherpte weer weg als ik een compositie wil maken. Soms nog net iets te lang zoeken naar het goede menu-item. Vandaag belde ze op dat de grip binnen was. Gelukkig had ik af gesproken dat ze die op zouden sturen, want voor die grip rijd ik echt niet meer op en neer naar Uden.