Verstokte romantiek

Analoog of Digitaal? Twee vergelijkbare onvergelijkbaarheden. Als ik met de nieuwe generatie fotografen praat (digitaal opgevoed), of als ik de essentie van Photoshop probeer uit te leggen aan iemand die nog onbekend is met dit programma, dan merk ik dat voor mij analoog nog steeds het referentiepunt is. De lat waarlangs gemeten wordt. Logisch want ik ben fotografisch opgevoed in het analoge tijdperk. Als mensen Photoshop naar voren brengen als tool waarmee alle plooien gladgestreken kunnen worden dan voel ik een lichte opstandigheid. Wat Photoshop, gewoon goed fotograferen. Waarom al die rimpels wegwerken. Je bent wie je bent en fotograferen is toch het kaderen van ruimte en tijd. Maar heel stiekem maak ik toch ook dankbaar gebruik van al het goeds wat Photoshop te bieden heeft. Een jaar of twee geleden heb ik vanwege mijn romantisch gevoel weer een doka gemaakt. Ik heb er precies één avond in staan af te drukken. Wat een gedoe. Als ik nu een filmpje in de camera heb gehad dan is het ontwikkelen scannen en verder bewerken in Photoshop.