Zeg maar ja.

Ruim vijftien jaar ben ik alweer in Helmond gevestigd. In die jaren heb ik al een heleboel trouwreportages gemaakt. En met die foto's heb ik ook al heel wat nominatie en prijzen binnen gehaald bij fotowedstrijden. Mijn passie voor fotografie hangt nauw samen met mijn diep gewortelde interesse in mensen. Dus leek publieksfotografie mij een logische keuze. Als ik toen ik nog op de fotovakschool zat, vertelde dat ik trouwreportages wilde maken, werd ik vaak meewarig aangekeken. Als je serieus met fotografie bezig wilde zijn dan was het maken van bruidsfoto's wel het laatste waar je je mee bezig moest houden. Het moest en moet ook gezegd worden als je naar de traditionele bruidsfoto's keek en kijkt je daar ook niet gelukkig van wordt. Elke plaats heeft zijn eigen traditionele bruidslocatie waar hele kuddes bruidsparen vastgelegd zijn. Allemaal bij dezelfde boom, op hetzelfde kleedje, met een andere fles (pseudo-)champagne.

Ik ben er in de loop van de jaren achter gekomen dat de essentie van trouwfoto's voor mij is, dat ze over de liefde moeten gaan. Dit lijkt een open deur, maar ik denk dat veel (bruids)fotografen denken dat trouwfoto's over fotografie gaan. Ik zie ze wel eens voor of na mijn bruidspaar op het stadhuis en bij de kerk. Druk regisserend hoe en wanneer de bruidegom uit mag stappen en aan welke hand de bruid moet lopen. Ik vraag me dan altijd af wiens dag dit nou eigenlijk is.
Ik hou meer van het registreren van de gebeurtenissen. De kleine en de grote momenten op deze bijzondere dag. Natuurlijk horen daar de geijkte momenten van het Jawoord en het omdoen van de ringen bij. Maar vooral al die kleine dingen die gebeuren die niet binnen het cliché vallen en die van iedere bruiloft weer een unieke gebeurtenis maken.
En de foto's in het park dan? Daar geldt in principe hetzelfde voor. De locaties kunnen met meer creativiteit uitgezocht worden, De poses kunnen moderner. Maar de relatie tussen het bruidspaar blijft de essentie en daar kan ik wel ruimte voor maken maar die kan ik niet voor hun invullen. 
Ik denk dat dit maakt dat ik ook na vijftien jaar nog met plezier naar iedere bruidspaar toe ga om hun DAG vast te leggen.